Uit Elkaar Gegroeid in de Relatie.

Je geeft niet zomaar je relatie op

Misschien heb je nog een hele tijd geprobeerd om van dat akelige gevoel af te komen. Jullie hebben toch alles en ja, je zou het ook slechter kunnen treffen. En jij wilt toch ook niet al die jaren zomaar opgeven, om nog maar niet te spreken van alles wat jullie samen hebben opgebouwd. Dat doe je toch niet?

Je gevoel weg stoppen

Het lukt je om het weg te stoppen. Misschien hoort het er gewoon bij. Alle relaties gaan uiteindelijk zo. Soms heb je wat meer en soms heb je wat minder gevoel voor je partner. Het kan zijn dat je zelf in therapie bent geweest of een opleiding of cursus hebt gevolgd. Het kan ook zijn dat je in een moeilijke situatie hebt gezeten, waarin jij je partner heel erg nodig had en hij of zij er niet voor je kon zijn. Ergens is er een schok geweest. Een botsing met de realiteit. Een moment van helderheid, een moment waarvan je de waarheid tot in het diepst in je lijf hebt gevoelt. Je intuïtie weet het zeker: dit gaat nooit meer goedkomen. Angst en verdriet wellen in je op. Je ratio neemt het over. Ongeloof, ontkenning. Dit was niet de bedoeling. Je stopt het weg, probeert het te beredeneren en het gevoel te temmen ermee te leven. Je gaat leuke dingen doen, nog meer op vakantie, je zegeningen tellen.

Maar het zaadje is geplant. Langzaam maar zeker ontspruit het gevoel zich in je hoofd en hart. Tegen beter weten in laat je het rusten, tot het je hele zicht heeft overwoekerd en je er wel iets mee moet. En als je het zegt. Als je eigen woorden naar buiten stomen, dan gaat het razendsnel. Je partner staart verslagen voor zich uit. Waarom dan? Waarom heb je nooit iets gezegd? Ouders of vrienden spreken je ongerust toe: “zou je het wel doen? Je weet wel wat je hebt en niet wat je krijgt.”

Je relatie staat stil

Je bent alles behalve duidelijk. Je partner klampt zich angstig aan je vast en iedereen lijkt het een goed idee om het nog een kans te geven. Je moet ervoor vechten, vinden ze. Je partner eist het min of meer, want dit doe je niemand aan. Beladen met schuld en angst ga je halfslachtig weer verder met de relatie. Voor je het weet ben je een half jaar verder. Je partner slooft zich uit en doet nu alles wat hij of zij vroeger met geen mogelijkheid voor elkaar kreeg. Het maakt je boos en wantrouwend, maar je partner vindt dat je nu blij moet zijn. Zie je niet met hoeveel moeite hij of zij dit voor elkaar krijgt?

Het komt niet meer goed in je relatie

Met elke aanraking deins je verder achteruit. Jullie relatie staat stil als dood water in een poel. Er is onbegrip en boosheid. Waarom doe je niet dit? En waarom doe je niet dat? Alle stukjes van de puzzel vallen in elkaar. Je voelt verdriet en misschien ben je al aan het rouwen om wat is geweest. Je ziet de angst in de ogen van je spartelende partner. Je ziet hoever jullie relatie uit elkaar is gegroeid. Door al het verdriet zie je de waarheid en je voelt nu de noodzaak om er naar te luisteren. Maar eerst blijf je nog een poosje in niemandsland dwalen. Je zegt dat je erover na moet denken, dat je rust wil hebben, dat je het allemaal ook niet weet. Je partner geeft je rust, als je maar besluit om bij hem of haar terug te komen. Maar inmiddels voelen jullie het allebei: dit gaat nooit meer goed komen.

 Als je terugkijkt, zie je wat je hoofd niet wilde horen: jullie zijn uit elkaar gegroeid. Ooit waren jullie precies goed. Niet te groot, niet te klein. Precies goed. Door de jaren zijn jullie gegroeid. Je hebt angsten overwonnen, ervaring opgedaan, andere inzichten gekregen. De tijd die jullie samen op mochten lopen is verstreken. Je bent toe aan nieuwe paden, nieuwe ervaringen en misschien wel nieuwe mensen. Wat houdt jou nog tegen?