Heeft relatietherapie zin?

Efficiënt als we zijn, maken we meteen een rekensommetje in ons hoofd. Stel dat we in therapie gaan? Dan gaat ons dat geld kosten en de slagingskans hangt ook nog eens af van onze eigen inzet. Heeft relatietherapie dan zin? Wat zijn de opties?

We zouden natuurlijk uit elkaar kunnen gaan. Maar dat is zo definitief en de kinderen zouden het vreselijk vinden. Misschien dan nog meer druk zetten op onze partner om in relatietherapie te gaan zodat hij of zij eindelijk eens van een ander hoort dat hij of zij moet veranderen. Of misschien moeten we er gewoon niet over praten. Zo min mogelijk met elkaar bemoeien en genoegen nemen met wat het is.

Een relatietherapeut bezoeken is veruit de minst aantrekkelijke optie

Nog even los van het geld dat je er mee kwijt bent, is het ook nog eens bijzonder pijnlijk om geconfronteerd te worden met je eigen wanhoop, verdriet of boosheid. De kans is groot dat je tijdens een sessie moet huilen, misschien wel schreeuwen of erger nog: je raakt de controle kwijt! Relatietherapie is als springen in een gat waarvan je van te voren niet weet of je ooit de bodem gaat bereiken en of het daar dan wel zo prettig is om te zijn. Je doet er dus goed aan om bij jezelf na te gaan of je wel uit het juiste hout gesneden bent om relatietherapie te ondergaan. Het vergt veel moed en doorzettingsvermogen om de strijd met je ergste vijand aan te gaan. En nee, dat is niet je partner, maar dat ben je zelf.

Wat is de zin van relatietherapie?

Dan vraag ik het nog maar een keer: wat is de zin van relatietherapie? Ik bedoel de kern, de pit, de clou van heel die poppenkast. Het antwoord is verbluffend simpel maar o zo waar. De zin van relatietherapie is de therapie zelf. Het samen afdalen naar de krochten van angst en verdriet. Leunend op elkaar, voetje voor voetje door het duister op de tast. En alles doet pijn wanneer de verwijten als roestige zwaarden op elkaar inhakken. De therapeut loopt mee, maar nooit voorop. Hij helpt te vragen, te dragen en te vertragen. Samen maken we de tocht waar geen landkaart voor bestaat. Een tocht waarin alles mogelijk is wanneer er moed en doorzettingsvermogen aanwezig is. Tijdens de tocht leer je bang te zijn met zijn tweeën in plaats van in je eentje met je angsten te moeten worstelen. Je leert dat angst het voorstadium van moed is en dat er geen moed zonder angst kan bestaan.

De ander als einddoel

Na zo’n barre tocht, wanneer de relatie het meest kwetsbaar is, kan de dooi intreden. Nieuwe en onverwachte mogelijkheden doen zich voor wanneer jullie samen terugkijken op alle ontberingen die jullie tegenkwamen en samen hebben overwonnen. Het kostte tijd, moed en geld. De ware opbrengst van de therapie laat zich voelen op een dieper niveau dan je ooit voor mogelijk hield. Niet halleluja-achtig of hallucinerend op de liefde, zelfs geen verlichting of openbaring. Nee, je voelt dat je gezien wordt. Dat je gehoord wordt en dat de ander begrijpt wat je ten diepste raakt. De ander is niet langer het middel om tot eigen persoonlijk geluk te komen, maar een einddoel om samen van te genieten.