Relatietherapie onder de rook van Rotterdam verschilt eigenlijk in niets van relatietherapie in New York of waar ook ter wereld. Overal komen dezelfde patronen en interacties terug, dus ook de vier ruiters van de apocalyps zoals Dr. Gottman deze benoemde. De eerste ruiter van de apocalyps heet kritiek en komt stapvoets, bijna geruisloos je relatie ingereden. Hieronder zullen we bespreken waarom hij is gekomen, waar hij van leeft en hoe je ervoor kunt zorgen dat hij niet in wilde galop door je relatie dendert.
eKritiek:( oud Grieks: Krites: hij die beargumenteerd, beoordeelt, analyseert, interpreteert of observeert) is het beoordelen van daden, werken, uitspraken, theorieën etc. In de engere zin bedoelt men er afkeuring mee.
Beoordelen en analyseren doen we in het begin voornamelijk op basis van hormonen. Iedere beoordeling doet ons dan nog in zwijm vallen en onze analyses leiden stuk voor stuk naar een happy end. En dan? Dan komt er vroeg of laat een moment dat de hormonen ermee stoppen. De hersenpan komt dampend en krakend tot stilstand en in het gunstigste geval vinden we onszelf terug in de armen van een persoon die ook in nuchtere toestand best leuk is. Er is echter een puntje. Het zou wel fijn zijn als de ander bepaalde dingen juist wel of niet zou doen. Kritiek is in dit geval de vraag aan de ander om rekening met ons te houden.
Je herkent de ruiter van kritiek gemakkelijk als je er voor open staat. Hij voelt eerst als lichte irritatie alsof er een steentje in je schoen zit dat er maar niet uit wil. In dit stadium hoop je nog dat je ermee kan leven en dat het misschien wel goed komt. Later komt het buikgevoel: alsof er iets zwaars op je maag ligt, de smaak van puur zuur. Kritiek golft naar buiten tijdens heftige ruzies waarbij we alles wat de ander heeft nagelaten als bitter gal over hen uitgooien.
Kritiek houdt verband met ons eigen innerlijk verlangen om de zaken naar onze eigen hand te zetten. We willen alleen maar dat de ander doet wat wij willen dat hij doet. En eigenlijk zouden we dat ook helemaal niet hoeven te zeggen, als hij het gewoon zelf zou zien. Zo simpel.De ruiter van kritiek gooit de zweep erover! De ander maakt ons nog bozer dan we al waren. We worden boos omdat de ander ons in feite dwingt om kritiek te hebben en boos te zijn. Als het allemaal gebeurde zoals het zou moeten, waren we ook niet zo boos en hadden we minder stress. Doet die ander het er soms om?
De ruiter is gekomen om onze relatie te verpesten. Onze wanhopige pogingen om de ander om te bouwen tot iets waar we misschien wel mee zouden kunnen leven, leidt tot groot verdriet bij ons en de ander. Wat eerst nog redelijke kritiek was met hier en daar een boze bui, verandert uiteindelijk in de ergste vorm van kritiek die een relatie kan hebben. Het voelt als een striemende kou, die alles op en in ons verdooft. Gevoelloos maken we de ander belachelijk, schamperen over zijn prestaties en vinden een dagtaak in het opsommen wat de ander allemaal fout doet en deed. Uiteindelijk eindigen we als bittere en klagende mensen, meedeinend op de rug van het paard terwijl we de ruiter van kritiek stevig omklemmen.
Vier tips om de ruiter van kritiek het bos in te sturen:
Relatietherapie helpt om zicht te krijgen op onderliggende patronen en deze samen te doorbreken. Hierdoor krijgt de relatie een nieuwe kans.